کشوری است در شرق آفریقا . پایتخت آن نایروبی است و مومباسا ، کیسومو و ناکورو شهرهای مهم آن محسوب می‌گردند . کشور کنیا به هشت استان تقسیم گردیده که هر کدام توسط یک استاندار اداره می‌شود . هر استان به هفتاد و یک منطقه ، هر منطقه به ۲۶۲ بخش و هر بخش به ۱۰۸۸ ناحیه تقسیم شده‌اند .
دولت بر کار استانداری‌ها نظارت می‌کند . جمعیت این کشور بر پایه آخرین سرشماری رسمی که در سال ۱۹۹۷ انجام شده یازده میلیون و پانصد هزار می‌باشد . هفتاد و سه درصد مردم کنیا مسیحی ، نوزده درصد آنیمیست و شش درصد مسلمان هستند . زبان‌های رسمی آنان سواحلی و انگلیسی است .
امور سیاسی کنیا در چارچوب نظام سیاسی ریاستی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است . قوه مجریه در اختیار دولت است . قوه قانون‌گذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌ است .
قوه قضائیه مستقل از مجریه و قانون‌گذاری است . پس از مستقل شدن ، کنیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی بحرانهای کشورهای همسایه حفظ کرده ‌است . با روی کار آمدن دمکراسی ، کنیایی‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شدند .

زبان : انگلیسی

دین : پروتستان 45% | کاتولیک غرب 33% | مسلمان 10% | بومی 10% | سایر مذاهب 2%

جمعیت : 36,913,721

تعداد توریست : مجموع 18.6 | مرد 18.5 | زن 18.7

پایتخت : نایروبی

حکومت : جمهوری

تعطیل ملی : 12 دسامبر 1963

احزاب سیاسی : 18 سال

واحد پول : شیلیشنگ

شرکا تجاری : آگاندا 15.8% | روسیه 10.3% | هلند 7.8% | تانزانیا 7.7%

کشاورزی : چای | قهوه | گندم | نیشکر | میوه | سبزیجات

صنعت : پلاستیک | باطری | مبلمان | سیگار

رشد اقتصادی : 5.7%

خط تلفن : 293,400

همراه : 6.485 میلیون

کاربر اینترنت : 1.055 میلیون

شناسه اینترنت : .ke

سایت : 13,274

مساحت : مجموع 582,650sq km | خشکی 569,250sq km | آبی 13,400sq km

آب و هوا : نواحی داخلی خشک و بایر | تنوع هوای گرمسیر

همسایه ها : آفریقا شرقی | سومالی | اقیانوس هند

منابع طبیعی : سنگ آهک | نمک | سنگ جواهر | روی | سیلیسی

---

خطوط نفتی : ---

زمینی : ---

راه آهن : 2,778 km

آبی : زمین 63,265 km

فرودگاه : 225